USTAWA Z DNIA 16 KWIETNIA 2020 R. O SZCZEGÓLNYCH INSTRUMENTACH WSPARCIA W ZWIĄZKU Z ROZPRZESTRZENIANIEM SIĘ WIRUSA SARS-COV-2 (DZ.U. Z 2020 R. POZ. 695) WPROWADZIŁA ISTOTNE ZMIANY W ZAKRESIE ZASAD ZWIĄZANYCH Z OBOWIĄZKIEM ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI. Z TEGO WZGLĘDU, OMAWIANA W NINIEJSZYM ARTYKULE MATERIA POWINNA STAĆ SIĘ PRZEDMIOTEM ZAINTERESOWANIA WSZYSTKICH PRZEDSIĘBIORCÓW. ODNIESIENIE ZMIAN W PRAWIE DO WŁASNEJ SYTUACJI, POZWOLI NA INDYWIDUALNE USTALENIE TEGO, CZY OBOWIĄZEK ZAWARTY W PRAWIE UPADŁOŚCIOWYM, POWINIEN BYĆ ZREALIZOWANY JUŻ TERAZ, CZY TEŻ MOŻE ZOSTAĆ ODŁOŻONY W CZASIE.

STAN NIEWYPŁACALNOŚCI.

Aby zrozumieć reakcję prawną ustawodawcy, na dostosowanie przepisów związanych z obowiązkiem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości do aktualnej rzeczywistości gospodarczej, należy zacząć od wskazania ogólnych norm dotyczących tego, kiedy w ogóle aktualizuje się obowiązek złożenia takiego wniosku. Przepisy prawa upadłościowego w tym zakresie nie uległy bowiem jakimkolwiek zmianom i nadal obowiązują w dotychczasowym kształcie.

Przedsiębiorca, który stał się dłużnikiem, aby sprawdzić, czy zgodnie z prawem powinien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, powinien w pierwszej kolejności ustalić, czy stał się „niewypłacalny”. Zgodnie z prawem upadłościowym, dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych (art. 11 p.u.). Mówiąc w skrócie, dłużnik, staje się niewypłacalny, jeśli nie jest w stanie spłacić swoich, co najmniej dwóch wymagalnych wierzytelności pieniężnych, względem co najmniej dwóch wierzycieli, a stan ten przybrał trwały charakter. Domniemywa się przy tym, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnieniew wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. Domniemanie to ma charakter wzruszalny, ale ciężar jego obalenia po tym terminie obciąża samego dłużnika. Ponadto dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące. Domniemywa się tutaj, że zobowiązania pieniężne dłużnika przekraczają wartość jego majątku, jeżeli zgodnie z bilansem jego zobowiązania, z wyłączeniem rezerw na zobowiązania oraz zobowiązań wobec jednostek powiązanych, przekraczają wartość jego aktywów, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.

WNIOSEK O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI.

Dłużnik, który potwierdzi, że znalazł się w stanie niewypłacalności, powinienw dalszej kolejności ustalić czas, w jakim stan ten powstał i kiedy powinien się o takim stanie rzeczy dowiedzieć. Jest to bardzo istotne, ponieważ od tego dnia rozpoczyna swój bieg termin wykonania obowiązku związanego ze złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości. Zgodnie z prawem upadłościowym, dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości.

PRAWO GONI RZECZYWISTOŚĆ.

Utrzymanie stanu prawnego w zakresie terminu na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w niezmienionym kształcie oznaczałoby, że każdy przedsiębiorca, którego dotyczyły finansowe skutki prawnych ograniczeń możliwości prowadzenia działalności, po ustaleniu stanu własnej niewypłacalności, powinien złożyć wniosek o ogłoszenie własnej upadłości. Dotyczy to także tych wszystkich przedsiębiorców, których działalności wprawdzie nie spotkały się prawnymi ograniczeniami, ale faktycznie dotknęły ich skutki niewyobrażalnego jak dotąd zwolnienia gospodarczego. Fala upadłości, będąca konsekwencją wypełnienia obowiązku ustawowego, byłaby kolejnym, tym razem następczym, ciosem dla obrotu gospodarczego, w którym bez wyjątku po części uczestniczy każdy z nas.

KONIECZNE ZMIANY.

Rządzący byli krytykowani za niewprowadzenie odpowiednich przepisów, już w tak zwanej „tarczy antykryzoswej 1.0”. Przedsiębiorcy już wtedy postulowali, aby w tym zakresie doszło do prawnej regulacji. Poddanie omawianych upadłościowych skutków wprowadzenia w Polsce stanów (zagrożenia epidemicznego; epidemii), pod wyłączną ocenę Sądów, wiązałoby się bowiem ze znacznymi rozbieżnościami w orzecznictwie. Sytuacja finansowa, w jakiej znalazła się rzesza przedsiębiorców, wymusiła zatem na rządzących podjęcie kroków legislacyjnych, które miały na celu dostosowanie obowiązków prawnych (co bardzo ważne – zagrożonych sankcjami cywilnymi i karnymi) do anormalnej sytuacji gospodarczej. I tak, ostateczniew ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, 567 i 568) wprowadzono zmiany polegające na dodaniu art. 15zzra po art. 15zzr.

CZĘŚĆ DRUGA

O tym, jakie zaszły zmiany legislacyjne, jaki jest ich zakres i co dokładnie wynika z nich dla przedsiębiorców, w kolejnej części artykułu.